تام هالند: قهرمانی تاتنهام را بین برداشت‌های فیلم نولان تماشا کردم
تام هالند، بازیگر سرشناس و هوادار دوآتشه تاتنهام، خاطره جالبی را از دیدار فینال لیگ اروپا و قهرمانی تاتنهام تعریف کرد.
به نقل از مجله جی کیو، تام هالند را در آخر هفته گذشته در مسابقات تنیس ویمبلدون ملاقات کردیم؛ اما پیش از آنکه حتی دست‌مان را از دستان یکدیگر رها کنیم، نگاهش به کروات من افتاد و گفت:«این کروات را از کجا خریدی؟» دلیلش هم مشخص بود؛ من یک کروات کلاسیک دهه هشتادی با نشان باشگاه تاتنهام اسپرز بسته بودم، باشگاهی که هم من و هم هالند از طرفدارانش هستیم. با اینکه در یک میهمانی حضور داشتیم و تام برای تبلیغ برند نوشیدنی خود به این میهمانی آمده بود، دیدار ما فقط به بحث درباره تاتنهام گذشت! در ادامه بخشی از گفت‌وگوی ما را می‌خوانید:
جی‌کیو: قهرمانی در لیگ اروپا را چطور جشن گرفتی؟
تام هالند: مشغول فیلمبرداری فیلم کریستوفر نولان در لس‌آنجلس بودم. اجازه نداشتیم تلفن همراهمان را سر صحنه داشته باشیم، برای همین اصلاً از نتیجه بازی خبر نداشتم. یواشکی سراغ چند نفر از اعضای تیم رفتم که می‌دانستم تلفن همراه دارند و مدام از آن‌ها خبر می‌گرفتم. بعد وقت ناهار ۱۰ دقیقه پایانی بازی را تماشا کردم. جشن من این بود که پر از انرژی برگشتم سر صحنه و یک سکانس فوق‌العاده را بازی کردم. خیلی لحظه خاصی بود.
بعد از آن قهرمانی، اخراج پوستکوگلو را چطور پذیرفتی؟
ماجرای آنگه تلخ و شیرین بود. واقعاً ناراحت شدم که رفت. به‌شدت او را دوست داشتم و برایش احترام زیادی قائلم. البته فصل پرفرازونشیبی داشتیم؛ با کلی مصدومیت و شرایط عجیب و غریب. اما اینکه در دومین فصل حضورش واقعاً قهرمانی اروپا را به دست آورد، اتفاق بزرگی بود. به‌شدت احساس غرور کردم که طرفدار تاتنهام هستم.
و درباره سون هیونگ-مین؟
از ته دل برای سونی خوشحال شدم. اینکه بعد از سال‌ها وفاداری‌اش به باشگاه، بالاخره جام گرفت… او واقعاً می‌توانست در هر تیمی بازی کند، چون بازیکنی در کلاس جهانی است. اما ماند، اصالتش را فراموش نکرد و با تاتنهام ادامه داد. حالا هر تصمیمی که بگیرد، چه ماندن و چه رفتن، می‌تواند با غرور کامل این مسیر را ترک کند. سون همیشه اسطوره تاتنهام باقی خواهد ماند.
بین سون و هری کین، فکر می‌کنی قهرمانی با تاتنهام برای سون معنای خاص‌تری داشت؟
مطمئنم هری هم خیلی خوشحال شد که سون قهرمان شد. آن‌ها هنوز دوست‌های خیلی نزدیکی هستند و عشق هری به تاتنهام خیلی عمیق است. من همیشه از رفتنش به بایرن مونیخ حمایت می‌کردم. او یکی از بهترین بازیکنان جهان است و واقعاً خوش‌شانس بودیم که سال‌ها در اختیارش داشتیم. من جزو آن‌هایی نیستم از بازیکنی که به تیمی بهتر می‌رود، دلخور شود.
در مورد ترنت الکساندر-آرنولد چه نظری داری؟
ببین، من هوادار لیورپول نیستم، اما ترنت از کودکی در آنجا رشد کرد، همه‌چیز را با لیورپول برد و حالا فرصتی دارد که برای شاید بزرگ‌ترین باشگاه جهان بازی کند (رئال مادرید). به نظرم باید به او تبریک گفت و گفت:«خسته نباشی، مرسی از زحماتت، از اینجا برایت آرزوی موفقیت داریم.»
یانگ-یی گا – جی کیو
بدون دیدگاه