آشورماتوف: گفتند شرایط ایران خوب است؛ برای رسیدن به جام جهانی به استقلال آمدم
رستم آشورماتوف، مدافع ازبکستانی سابق روبین کازان که به‌تازگی به استقلال تهران پیوسته، در نخستین گفت‌وگوی خود با رسانه چمپیونات از انگیزه‌هایش برای حضور در فوتبال ایران، خداحافظی سخت از روسیه و آرزوهایش برای حضور در جام جهانی سخن گفت. او در این مصاحبه همچنین به خاطراتی از دیدار با رئیس‌جمهور ازبکستان و دریافت هدیه‌ای جالب نیز اشاره کرده است. مشروح این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:
چرا روبین کازان را ترک کردی؟
پیشنهادهایی از باشگاه‌های دیگر داشتم و روبین هم مخالفتی نکرد. البته هنوز یک سال دیگر از قراردادم باقی مانده بود و می‌توانستم بمانم، اما نیاز به زمان بازی بیشتری داشتم تا بتوانم در ترکیب تیم ملی کشورم برای جام جهانی قرار بگیرم. فصل گذشته به‌اندازه‌ای که انتظار داشتم بازی نکردم.
با رشید رحیموف صحبت کردی؟
بله، در اردوی آماده‌سازی با او حرف زدم. او با ماندنم در تیم مخالفتی نداشت، اما وقتی دلیل تصمیمم را برای بازی بیشتر توضیح دادم، حمایتم کرد. رحیموف یکی از بهترین مربیانی بود که در دوران حرفه‌ای‌ام با او کار کرده‌ام.
از او چه چیزهایی یاد گرفتی؟
یاد گرفتم که در زمین مسابقه و همچنین در زندگی روزمره چگونه رفتار کنم. مربی بسیار باتجربه‌ای است و چیزهای زیادی از او آموختم.
آیا فکر می‌کنی رحیموف می‌تواند هدایت یکی از تیم‌های بزرگ روسیه مثل اسپارتاک را برعهده بگیرد؟
چرا که نه؟ البته در حال حاضر روابط خوبی با روبین دارد و بعید می‌دانم فعلاً از این تیم جدا شود. اما در آینده، احتمال دارد یکی از باشگاه‌های بزرگ را هدایت کند.
آیا غیر از استقلال پیشنهاد دیگری هم داشتی؟
بله، هم در زمستان و هم تابستان پیشنهاداتی داشتم؛ از یک باشگاه دیگر ایرانی و یک تیم در آذربایجان. اما پس از بررسی‌های لازم، استقلال را انتخاب کردیم. فعلاً از اروپا پیشنهادی نداشتم و فقط از آسیا علاقه‌مند به همکاری با من بودند.
آیا با توجه به رویدادهای اخیر، از حضور در ایران نگران نیستی؟
راستش نه. سه بازیکن ازبکستانی دیگر هم در لیگ ایران بازی می‌کنند؛ جلال‌الدین ماشاریپوف، استون اورونوف و دروازه‌بان اوتکیر یوسوپوف. با آن‌ها صحبت کردم و گفتند که شرایط کاملاً خوب است. حتی برخی بازیکنانی که ایران را ترک کردند، حالا می‌خواهند برگردند. من ریسک می‌کنم، چون همه‌چیز به خواست خداست. باید دید چه می‌شود.
از لیگ ایران چه انتظاری داری؟
هنوز برای قضاوت زود است. قبلاً مقابل تیم ملی ایران بازی کرده‌ایم و همه می‌گویند سطح لیگ ایران بد نیست. البته مشکلاتی در زمینه تلویزیون و دوربین‌ها هست اما از نظر فوتبالی شرایط خوب است.
خداحافظی‌‌ات با روبین چگونه بود؟
بسیار سخت. پنجم جولای با هم‌تیمی‌ها خداحافظی کردم اما این مسیر حرفه‌ای است. فوتبال همین است. تصمیم سختی بود ولی باید تحمل کرد.
دوران حضورت در فوتبال روسیه را چطور ارزیابی می‌کنی؟
تجربه زیبایی بود. با بازیکنان خوبی همبازی شدم و دوستانی پیدا کردم. البته نمی‌توانم بگویم که بهترین دوران فوتبالم بود، چون فرصت بازی زیادی نداشتم اما روبین بهترین تیمی است که در آن بازی کرده‌ام.
آیا از آمدن به روسیه پشیمان شدی؟
ابداً. حتی یک لحظه هم پشیمان نیستم. همه‌چیز خوب بود، به‌جز زمان بازی کم.
چه چیزی در روسیه بیشتر از همه دوست داشتی؟
خانواده‌ام و من کازان را خیلی دوست داشتیم. زندگی در آنجا لذت‌بخش بود. حتی کازان را به مسکو ترجیح می‌دهم. مسکو خیلی شلوغ، پرجمعیت و پرترافیک است که برای من خوشایند نیست.
صعود ازبکستان به جام جهانی چه احساسی داشت؟
توصیفش سخت است. همه گریه می‌کردند، با هواداران جشن گرفتیم. لحظات فراموش‌نشدنی بود. هر وقت ویدیوهای آن لحظات را در فضای مجازی می‌بینم، حس فوق‌العاده‌ای پیدا می‌کنم.
بازخورد مردم چطور بود؟
خیلی زیاد! حتی فرصت پاسخ‌گویی به همه پیام‌ها را ندارم. در تاشکند وقتی در خیابان راه می‌رویم، مردم به ما تبریک می‌گویند. سه بار هم در رستوران‌ها مهمان مردم شدیم! حتی یک رستوران به من کارت غذای رایگان مادام‌العمر داد.
با تیم ملی چطور جشن گرفتی؟
بعد از بازی با امارات، تمرینات برای قطر را آغاز کردیم. پس از آن دیداری با رئیس‌جمهور داشتیم و بعد به باشگاه‌هایمان برگشتیم. چون لیگ ادامه داشت، فرصت جشن ویژه با تیم ملی نداشتیم.
دیدار با رئیس‌جمهور چه احساسی داشت؟
خیلی دلگرم‌کننده بود. بعد از بازی به زمین آمد، شخصاً همه بازیکنان را تبریک گفت و برایمان در جام جهانی آرزوی موفقیت کرد.
آیا رئیس‌جمهور به تو خودرو هدیه داد؟
بله، همه بازیکنان تیم ملی یک خودروی BYD چینی دریافت کردند. بیشتر بازیکنان، از جمله خودم، آن را به خانواده دادیم. من ماشین را به مادرم تقدیم کردم.
خودت هم پشت فرمان نشسته‌ای؟
بله، ۱۰ روز بعد از بازی رانندگی کردم. با اینکه خودرو چینی است اما کیفیت خوبی دارد.
آیا قبلاً هم خودروی خاصی داشتی؟
در روسیه یک BMW M5 داشتم. البته قابل مقایسه نیستند. آن بنزینی بود، این هیبرید است و حس متفاوتی دارد.
از حضور در جام جهانی چه انتظاری داری؟
عادت ندارم پیش‌بینی کنم. اما می‌خواهیم از گروه صعود کنیم و خوب ظاهر شویم. دو سال پیش با مکزیک ۳-۳ مساوی کردیم، بولیوی را بردیم و به آمریکا باختیم. اما از نظر کیفیت بازی، از آن‌ها عقب نبودیم. پیش از جام جهانی چند بازی دوستانه با اروگوئه و آرژانتین برنامه‌ریزی کرده‌ایم.
نظرت درباره انتقال خوسانوف به منچسترسیتی چیست؟
بسیار خوشحال‌کننده بود. اینکه یک فوتبالیست ازبک به لیگ برتر انگلیس برسد، آن هم به منچسترسیتی، افتخار بزرگی است. او شخصیت فروتنی دارد و تغییری نکرده. درون تیم رفتاری معمولی دارد اما در بیرون از خانه خجالتی است.
آیا از او چیزی یاد گرفته‌ای؟
ما به هم نکاتی می‌گوییم. از او پرسیده‌ام که پپ گواردیولا چه می‌گوید و مدافعان سیتی چطور بازی می‌کنند. اما او خیلی در این باره صحبت نمی‌کند، چون آدم متواضعی است.
خروج از ازبکستان برای لژیونر شدن سخت بود؟
وقتی به کره جنوبی رفتم، بله؛ چون نه مدیر برنامه داشتیم، نه استعدادیاب‌ها بازی‌های‌مان را دنبال می‌کردند. اما حالا شرایط خیلی بهتر شده.
چطور به کره جنوبی رفتی؟
از طریق ایجنت‌ها. باشگاه گوانگجو با مبلغ ۱۴۵ هزار یورو من را خرید. سال اول در دسته دوم بازی کردم ولی همان فصل به لیگ اول صعود کردیم. سطح دو لیگ چندان تفاوتی نداشت، فقط کیفیت لژیونرها متفاوت بود.
چطور با زندگی در کره عادت کردی؟
مشکلی نداشتم، فقط زبان سخت بود. چون اولین تجربه‌ام در خارج از کشور بود. کره‌ای یاد نگرفتم ولی با مترجم انگلیسی با مربیان و بازیکنان صحبت می‌کردم. بعد از آن، پیشنهاداتی از تمام باشگاه‌های بزرگ ازبکستان داشتم و نهایتاً نوبهار را انتخاب کردم. یک سال بعد هم به روبین رفتم.
بدون دیدگاه