روبرتو باجو: اگر اسلحه داشتم، خودم را می‌کُشتم!

 روبرتو باجو، اسطوره فوتبال ایتالیا، اعتراف کرد که هرگز احساسی مانند دیه‌گو آرماندو مارادونا یا پله نداشته است و فاش کرد که لیونل مسی وقتی پیراهن امضا شده ایتالیا در جام جهانی ۱۹۹۴ را از او دریافت کرد، از نظر احساسی تحت تأثیر قرار گرفت.

باجو درمورد مقایسه خودش با پله و مارادونا به روزنامه «اتلتیک» گفت: «ممنون، اما من اینطور نمی‌بینم. نمی‌دانم چه بگویم . سخت است که خودم را بین آنها ببینم. من هرگز چنین احساسی نداشته‌ام. همیشه احساس می‌کردم که یکی از میلیاردها نفری هستم که روی زمین راه می‌روند. من خوش شانس بودم که فوتبال بازی کردم و کاری را که دوست دارم انجام دادم. اما احساس نمی‌کنم که مثل آنها باشم.

هدف اصلی من خوشحال کردن مردم بود. این چیزی بود که برایش زندگی می‌کردم. این رویای من بود، اینکه مردم خوش بگذرانند. این ذهنیتی بود که در ۱۰، ۱۵ سالگی و حتی ۲۰ سالگی، تا زمان بازنشستگی‌ام، داشتم.»

اخیراً، باجو پس از بازی اینتر میامی در جام باشگاه‌های جهان با لیونل مسی ملاقات کرد و پیراهن تیم ملی ایتالیا از جام جهانی ۱۹۹۴ را به او هدیه داد.

باجو در این خصوص گفت: «وقتی مسی آن پیراهن را دید، احساساتی شد. او آن را لمس کرد و تا زد. قاب بسیار زیبایی بود.»

باجو در طول دوران حرفه‌ای خود برای تیم‌های ویچنزا، فیورنتینا، میلان، یوونتوس، بولونیا، اینتر و برشا بازی کرد و دو عنوان قهرمانی سری آ ایتالیا را به دست آورد و با تیم ملی ایتالیا به فینال جام جهانی ۱۹۹۴ رسید.

او درباره آن تورنمنت که بیش از ۳۰ سال پیش در ایالات متحده برگزار شد، اظهار داشت: «کل جام جهانی، نه فقط مسابقات ما، تحت تأثیر گرمای شدید قرار گرفت. باورنکردنی بود. ما مجبور بودیم فراتر از محدودیت‌های انسانی تلاش کنیم تا بتوانیم بازی کنیم. اما با وجود همه چیز، ما با شور و اشتیاق و میل به کسب نتیجه پیش می‌رفتیم و بسیاری از ایتالیایی‌هایی که به عنوان مهاجر در آنجا زندگی می‌کردند به ما افتخار می‌کردند. ما این را به عنوان یک تیم احساس می‌کردیم. این یک انگیزه مضاعف برای غلبه بر موانع بود.»

باجو ایتالیا را به فینال مقابل برزیل رسانده بود، اما پنالتی از دست رفته او، شکست آتزوری در کسب عنوان قهرمانی را رقم زد.

او در این خصوص اعتراف کرد: «اگر در آن لحظه چاقو داشتم، خودم را می‌زدم. اگر اسلحه داشتم، به خودم شلیک می‌کردم. در آن لحظه می‌خواستم بمیرم. همه چیز همین بود.»

باجو در پایان اظهارات خود، دلیل بازی نکردن خارج از ایتالیا، حتی در سال‌های پایانی فوتبالش را فاش کرد و گفت: «من همیشه تیم‌های خارج از ایتالیا را رد می‌کردم، زیرا رویای بازگشت به تیم ملی و بازی در جام جهانی ۲۰۰۲ ژاپن را در سر داشتم. من از این فرصت‌ها گذشتم. فرصت‌هایی وجود داشت، اما من همیشه آنها را کنار می‌گذاشتم.”