خاطره عجیب نصرالله رادش از بوسه مهران مدیری و بچه های کوچه شان

به گزارش پلاس، نصرالله رادش گفت: در دوران کودکی‌ام هیچ علاقه‌ای به بازیگری نداشتم! با این حال همیشه در کوچه بچه‌ها را جمع و برایشان نقش‌هایی را اجرا می‌کردم. یک دندان پلاستیکی دراکولایی هم داشتم که در دهانم می‌گذاشتم و بچه‌های را می‌ترساندم.

ویدیو| از شوهرم متنفر بودم خیلی حرصمو در می‌آورد… / ناگفته‌های حدیث میرامینی از رابطه‌اش قبل از ازدواج

نصرالله رادش با بازی در مجموعه «پرواز 57» به کارگردانی «مهران مدیری» به تلویزیون آمد و با حضور در مجموعه‌هایی نظیر ساعت خوش، روزگار جوانی و زیر آسمان شهر به شهرت رسید. پس از چند سال وقفه، نام رادش با بازی در نقش «حیف نون» در مجموعهٔ «باغ مظفر» و یک ربات در مجموعهٔ مسافران، دوباره بر سر زبان‌ها افتاد.

بعد از اولین سکانسی که نقش حیف نون را در «گنج مظفر» بازی کردم، مهران مدیری مرا بوسید و گفت فوق‌العاده‌ای! نمی‌دانستم چه کار کنم. قبل از من حمید لولایی چنین نقشی را صد برابر بهتر بازی کرده و مردم هنوز در یادشان است. چند شبی مدام با خودم راه می‌رفتم و گریه می‌کردم تا نقش را پیدا کنم و بعد احساس می‌کنم که بر اثر یک الهام، شکل درستش را پیدا کردم. خودم از بیشتر کارهایی که با مهران مدیری تجربه کردم، راضی‌ام و فکر می‌کنم که در این کارها خوب بوده‌ام. این محبت او نسبت به من حتی تا همین «در حاشیه» هم ادامه داشته است.

در دوران کودکی‌ام هیچ علاقه‌ای به بازیگری نداشتم! دلم می‌خواست نقاش بشوم. با این حال همیشه در کوچه بچه‌ها را جمع و برایشان نقش‌هایی را اجرا می‌کردم. یک دندان پلاستیکی دراکولایی(!) هم داشتم که در دهانم می‌گذاشتم، بعد بچه‌های کوچک‌تر و حتی بزرگ‌تر از خودم را می‌خواباندم و با آن دندان‌ها مثلا می‌ترساندمشان. تا این‌که یک‌بار بزن بهادر اصلی کوچه‌مان بر اثر این اتفاق غش کرد! بعد از آن دیگر دعوایم کردند و نتوانستم آن بازی را تکرار کنم. در دوران کودکی‌ام اصلا پر شر و شور نبودم و شیطنت‌های معمول بچه‌های دیگر را نداشتم بلکه شیطنت‌های کلامی می‌کردم و اگر قرار بود با کسی کل‌کل کنیم، مرا می‌فرستادند که جواب طرف را بدهم!